Όγκοι Μήτρας και Ωοθηκών

Ογκοι Μήτρας και Ωοθηκών

Ογκοι μήτρας και ωοθηκών

  • Τι είναι οι όγκοι μήτρας και ωοθηκών;

Οι όγκοι μήτρας και ωοθηκών είναι οι δύο πιο διαδεδομένοι γυναικολογικοί καρκίνοι στις γυναίκες, χωρίζονται σε καλοήθεις και κακοήθεις. Και θα τους εξετασουμε ξεχωριστά παρακάτω.

 

Όγκοι μήτρας

Όπως προαναφέραμε οι όγκοι μήτρας και ωοθηκών χωρίζονται σε καλοήθεις και κακοήθεις.

Οι καλοήθεις όγκοι μήτρας περιλαμβάνουν:

  1. Τους πολύποδες, οι οποίοι είναι μικρά ογκίδια στο ενδομήτριο και στον ενδοτράχηλο και η δημιουργία τους οφείλεται στην υπερπλασία του αδενικού επιθηλίου
  2. Τα ινομυώματα, δηλαδή συμπαγείς όγκους του ενδομητρίου, σε σχήμα σφαίρας, τα οποία εντοπίζονται σε διάφορες θέσεις του μυϊκού τοιχώματος και έχουν διάφορα μεγέθη. Δεν παρουσιάζουν συμπτώματα και σε περίπτωση που εμφανίσουν, αυτό συμβαίνει λόγω του μεγέθους και της θέσης τους γιατί μπορεί να εμποδίζουν παρακείμενα ενδοκοιλιακά όργανα
  • Υπερπλασία ενδομητρίου, η οποία διακρίνεται σε απλή, σύνθετη και την άτυπη υπερπλασία και πρόκειται για πάχυνση του ενδομητρίου, οφειλόμενη σε παρατεταμένη επίδραση οιστρογόνων.

 

Οι κακοήθεις όγκοι είναι οι εξής:

  1. Το αδενοκαρκίνωμα, το οποίο προσβάλει συνήθως γυναίκες στην εμμηνόπαυση
  2. Τα σαρκώματα μήτρας, τα οποία είναι σπάνιοι όγκοι της μήτρας, αυξάνονται ταχέως σε όγκο, ποικίλουν ιστολογικά και κάνουν λεμφικές απομακρυσμένης μεταστάσεις.

 

Τα συμπτώματα των όγκων της μήτρας είναι η αιμορραγία μετά την εμμηνόπαυση, η αιμορραγία μεταξύ των περιόδων και η πίεση στη λεκάνη.

  • Παράγοντες κινδύνου των όγκων της μήτρας

 

Οι παράγοντες κινδύνου είναι οι εξής:

  1. Παχυσαρκία
  2. Κληρονομικότητα

 

  • Ορμονοθεραπεία

  1. Χρήση ταμοξιφένης

 

  • Διάγνωση όγκων μήτρας

Το τεστ ΠΑΠ δεν διαγιγνώσκει τους όγκους της μήτρας, οπότε γυναίκες με αφύσικη αιμορραγία ή συμπτώματα που αναφέραμε, θα πρέπει να επισκεφθούν το γυναικολόγο τους και να τους πραγματοποιηθεί ενδομήτρια βιοψία ή διαγνωστική απόξεση.

 

Όγκοι ωοθηκών

Οι όγκοι των ωοθηκών χωρίζονται σε καλοήθεις, κακοήθεις και σε αυτούς της οριακής κακοήθειας. Ο πιο συχνός κακοήθης όγκος είναι ο επιθηλιακός καρκίνος της ωοθήκης, ο οποίος προσβάλει συνήθως γυναίκες της μετεμμηνοπαυσιακής περιόδου.

Οι όγκοι βλαστικών κυττάρων είναι και αυτοί κακοήθεις όγκοι, οι οποίοι προέρχονται από τα κύτταρα παραγωγής ωαρίων που βρίσκονται εντός της ωοθήκης και μπορούν να παρουσιαστούν σε γυναίκες όλων των ηλικιών.

Οι όγκοι της γεννητικής ταινίας είναι σπάνιοι κακοήθεις όγκοι, οι οποίοι αναπτύσσονται στον ιστό που κρατάει την ωοθήκη ενιαία και παράγει τα οιστρογόνα και την προγεστερόνη.

Τα συμπτώματα του όγκου των ωοθηκών παρουσιάζονται συνήθως μόνο όταν ο καρκίνος έχει φτάσει σε προχωρημένο στάδιο και όταν εμφανίζονται είναι αμυδρά. Αναλυτικότερα, ο καρκίνος των ωοθηκών παρουσιάζει κοιλιακό πρήξιμο, πόνο, συχνή ούρηση, ναυτία, δυσπεψία, αλλαγή συνηθειών αφόδευσης και τέλος αδικαιολόγητη απόκτηση ή απώλεια βάρους.

 

  • Παράγοντες κινδύνου όγκου των ωοθηκών

Οι παράγοντες κινδύνου είναι οι εξής:

  1. Οικογενειακό ή ατομικό ιστορικό καρκίνου των ωοθηκών ή του μαστού
  2. Οικογενειακό ιστορικό ενδομητρίου ή και καρκίνου του εντέρου

 

  • Η μετάλλαξη στο γονίδιο BRCA 1 ή BRCA 2 ( γονίδιο καρκινικής ευπάθειας μαστού-ωοθήκης )

Οι όγκοι μήτρας και ωοθηκών όπως παρατηρούμε έχουν και οι δύο αρκετές πιθανότητες εμφάνισης σε γυναίκες με κληρονομικότητα.

 

  • Διάγνωση όγκων ωοθηκών

  1. Γυναικολογική εξέταση
  2. Διακολπικός υπέρηχος

 

  • Αξονική κοιλίας

  1. Εξέταση αίματος CA 125 και HE4

 

 

  • Πώς θεραπεύονται οι όγκοι μήτρας και ωοθηκών;

Οι όγκοι μήτρας και ωοθηκών θεραπεύονται με τους κάτωθι τρόπους:

  1. Χειρουργική επέμβαση με στόχο την πλήρη εξαίρεση της νόσου γιατί η πλήρης απουσία νόσου μετά το πέρας της επέμβασης αποτελεί τον πιο καθοριστικό παράγοντα για την πρόγνωση.
  2. Χημειοθεραπεία

 

  • Ανοσοθεραπεία

Η καλύτερη βέβαια «θεραπεία» είναι η πρόληψη. Οι όγκοι μήτρας και ωοθηκών μπορούν να προληφθούν εν μέρει με τον ετήσιο γυναικολογικό έλεγχο και το υπέρηχο των έσω γεννητικών οργάνων που θα βοηθήσουν και στην πρώιμη διάγνωση , όταν η πρόγνωση είναι η βέλτιστη.